خیاطی که در یک لحظه حافظ قرآن شد

معجزات امامان

برخی دربارۀ وجود و امکان معجزه تردید دارند که در چنین فضایی شایسته است برای فهم بهتر و صحیح تر به بیانات اهل بیت(ع) مراجعه کنیم.

امام صادق(ع) در اهمیت این امر می فرمایند:<<المعجزه علامهٌ لله لا یعطیها إلا انبیاءهُ و رُسُلَهُ و حججه لیعرف به صدق الصادق من کذب الکاذب؛<<معجزه>> نشانه ای از خداوند است که آن را جز به پیامبران، رسولان و حجت های خود نمی دهد تا به وسیله آن، راستگویی (مدّعیان ارتباط با خدا) از دروغگویی (مدعیان دروغین) شناخته شود>>.

در ادامه به یکی از معجزات امیرالمؤمنین(ع) اشاره می کنیم:

رمیله مى گوید: حضرت على(ع) شخصى را در حال خیاطى و آوازخوانى دید و فرمود: اى جوان! اگر قرآن بخوانى براى تو بهتر است.

عرض کرد: خوب نمى توانم بخوانم، دوست داشتم خوب قرآن مى خواندم.

حضرت فرمود: نزدیک بیا، جوان نزدیک حضرت على(ع) آمد و ایشان آهسته چیزى در گوش او گفت که تمام قرآن در قلب او نقش بست و حافظ کل قرآن شد.

متن حدیث:
<<مَا رُوِیَ عَنْ رُمَیْلَةَ أَنَّ عَلِیّاً ع مَرَّ بِرَجُلٍ یَخِیطُ وَ هُوَ یُغَنِّی فَقَالَ لَهُ یَا شَابُّ لَوْ قَرَأْتَ الْقُرْآنَ لَکَانَ خَیْراً لَکَ فَقَالَ إِنِّی لَا أُحْسِنُهُ وَ لَوَدِدْتُ أَنِّی أُحْسِنُ مِنْهُ شَیْئاً فَقَالَ ادْنُ مِنِّی فَدَنَا مِنْهُ فَتَکَلَّمَ فِی أُذُنِهِ بِشَیْءٍ خَفِیٍّ فَصَوَّرَ اللَّهُ الْقُرْآنَ کُلَّهُ فِی قَلْبِهِ یَحْفَظُهُ کُلَّهُ>>. (الخرائج و الجرائح، ج1، ص174، ح7)